www.rpgexodus.fora.pl

Maciek

SHIKAMA
Shikama jest w większości przypadków zwierzęciem pasożytniczym, jednakże są od tego wyjątki gdzie potrafi żyć z inny organizmem w symbiozie. Została wykryta i zbadana jako pierwsza przez badaczy z INARI. To oni odkryli jako pierwsi ten gatunek oraz podjęli próbę jej klasyfikacji. Odkryli dwa podstawowe typy Shikam, te żerujące na roślinach (najczęściej na drzewach) oraz te żerujące na zwierzętach. Organizm ten jest bardzo nietypowy. Podobnie zresztą jak i różne inne zwierzęta na Februusie. Można powiedzieć z ziemskiego punktu widzenia, że jest krzyżówką skorupiaka z rośliną. Może osiągać różne rozmiary od wielkości dłoni, aż do metra średnicy. Potrafią żerować zarówno na roślinach jak i zwierzętach. Wszelakiego rodzaju drzewa są potencjalnymi nosicielami shikamy. Jeżeli chodzi o zwierzęta to ich ofiarami najczęściej padają Durusy. I to właśnie z Durusami potrafią żyć w symbiozie. ( Symbioza Shimaky i Durusa dodam w poście o Durusie  ) Praktycznie we wszystkich innych przypadkach korzyść jest tylko jednostronna. Shikamy, jak już wcześniej wspomniałem to skorupiaki lub coś w tym rodzaju. Posiada jak u skorupiaków głowotułów połączony z odwłokiem. Głowotułów składa się z karapaksu od którego odchodzą odnóża służące do poruszania się i chwytania nosiciela. Shikamy poruszają się dość wolno co sprawia, że znalezienie nosiciela jest ich priorytetem. Poruszają się tylko i wyłącznie w tym celu. Ze szczytu karapaksu wyrasta bujna kolorowa roślina charakteryzująca się wielkimi rozłożystymi liśćmi - nazywana Kamaji. Kamaji służy Shikamie do przeprowadzania fotosyntezy, która jest jej głównym procesem odżywiającym. Od wewnętrznej strony pancerza znajduje się shikama właściwa, to znaczy tkanka żywa odpowiadająca ze jej funkcjonowanie, instynkty i życie. Jednym z jej zadań jest również przywieranie do nosiciela i rozpuszczanie zewnętrznej warstwy rośliny (kory) a następnie wysysanie soków, wody i soli mineralnych (Jeżeli mówimy o shikamie pasożytującej na roślinach). Uwalniana przez nie substancja służąca do rozpuszczania jest dość toksyczna. Dopóki Shikama ma dostęp do soków żywiciela to będzie je cały czas uwalniała. Jeżeli chodzi o nosicieli to upodobały sobie one szczególnie sekwoje z delty Ranu. Populacja Shikam na tym terenie jest najliczniejsza ze wszystkich miejsc w których występują. Wspinają się one na drzewo, przyczepiają się, rozpuszczają korę, a następnie powoli zabijają swojego nosiciela. Podczas wysysania soków shikama uwalnia i wtłacza w nosiciela dawkę toksyn. Dzięki temu jest w stanie coraz to głębiej wniknąć w drzewo. Nie dość, że wysysają z niego życie to dodatkowo sukcesywnie go rozpuszczają. Drzewo w tym miejscu obumiera i tworzy się stwardniała, zrogowaciała skorupa. Shikama w ten sposób sama sobie odbiera dostęp do dalszego wysysania soków. (Proces ten może trwać dobre kilka miesięcy). Jeżeli nie ma dostępu to po prostu odpada od nosiciela i wspina się na niego jeszcze raz w inne miejsce lub całkowicie zmienia obiekt zainteresowań. Jeżeli w ciągu 1-3dni (zależy od wielkości) nie zdąży uzyskać wystarczającej ilości soków to obeschną jej liście, co przyczyni się do jej szybkiego wyschnięcia i śmierci. Shikama bardzo rani i powoli doprowadza swojego żywiciela do całkowitego unicestwienia. Co więcej na jednym drzewie może być od kilku do kilkudziesięciu osobników, co drastycznie przyspiesza niszczenie.
Shikamy rozmnażają się dzięki Kwiecie kamaji. Trzy razy przez całe swoje życie Kamaji zakwita pięknym soczystym, pachnącym, pąkiem. W rzeczywistości dany pąk jest małą shikamą, która gdy przekwitnie odrywa się i stanowi oddzielny byt. Jako nowy osobnik instynktownie od początku wie co ma robić i jak przeżyć. Tak więc od momentu oderwania się do Kwiatu atakuje małe drzewka czy inne mniejsze roślinki. Jeżeli takiej nie znajdzie to uschnie. Shikama nie ma oczu, uszu itp. porusza się intuicyjnie, po prostu wie gdzie iść. Wszystko wyczuwa swoimi odnóżami, które muszą w końcu natrafić na coś w co można się przyssać.
Shikamy pomimo to, że mają toksyczny charakter są przysmakiem w niejednej „Inaryjskiej” restauracji. Odpowiednio przyrządzona stanowi rarytas na wykwintnych stołach. Jej mięso jest delikatne i rozpływające się w ustach 

Nie tylko ludzie zasmakowali w Shikamach. Dla drzewnego Gambana również stanowią wspaniały smaczny kąsek. Dzięki nim Shikamy nigdy nie rozrosną się do wielkiej populacji aby zniszczyć całe lasy. Gambana drzewnego też opisze ale trochę później jak ktoś jest ciekawy to w galerii jest rysunek 