www.rpgexodus.fora.pl

Leon

Błękitna pleśń to padlinożerca występujący w rejonie Delty Ranu i Wyżyny Akaran, po raz pierwszy zostały opisane przez fizyka misji badawczej ,,Pionier” dr Alexa Baxtora.
„Nie był to przyjemny widok, na brzegu rzeki leżało coś co przypominało tygrysa albo lwa, tak właściwie to połowę tygrysa albo lwa. Tylna część ciała zwierzęcia musiała zostać odgryziona przez jeszcze większe zwierze. Padlina była pokryta czymś co przypominało niebieską pleśń. Nie czułem smrodu jaki zwykle towarzyszy rozkładowi, jedynie silnią woń octu. Nie zauważyłam żeby na padlinie żerowały jakiekolwiek insekty. Wolałem jej nie dotykać.”
Błękitna pleśń początkowo uchodziła za pojedynczy organizm, dopiero dokładniejsze badania wykazały, że jest to grupa grzybów żyjących w symbiozie. W skład błękitnej pleśni wchodzą trzy gatunki grzybów; Fungus Cynanitus - grzyb potrafiący produkować specyficzną odmianę penicyliny, cechują go silne właściwości bakteriobójcze. Fungus Mortis – niezwykle toksyczny grzyb, którego trucizna jest śmiertelnie niebezpieczna dla większości zwierząt, w tym ludzi. Fungus Cavarus – grzyb o niespotykanych na ziemi właściwościach, pozwalających mu na produkowanie silnie stężonego kwasu octowego. Trzeba zaznaczyć, że pozostałe grzyby wchodzące w skład błękitnej pleśni są podatne na działanie tego kwasu, dlatego Cavarusy zazwyczaj występują bezpośrednio na padlinie, rozpuszczając jej tkankę przy pomocy kwasu octowego, podczas gdy Cynanitusy i Mortisy tworzą wierzchnią powłokę ochronną, zapewniającą doskonałą obronę przed zwierzętami oraz drobnoustrojami. Część Cavarusów, które dzięki bezpośredniemu dostępowi do pożywienia namnażają się najszybciej, staje się pożywieniem dla pozostałych grzybów, które są odizolowane od padliny, co skazuje je na kanibalizm.
Błękitna pleśń jest niezwykle ekspansywna. Pokrycie ciała zwierzęcia wielkości krowy, zajmuje jej zaledwie kilka dni, w ciągu kolejnych kilku tygodni kolonia grzybów jest w stanie pożreć zwierzę w całości. Przez cały okres żerowania błękitna pleśń rozsiewa zarodniki, które niesione wiatrem szukają nowych źródeł pożywienia. Zarodniki nie stanowią większego zagrożenia dla żyjących zwierząt, ze sprawnym układem immunologicznym. Zazwyczaj jedynym sposobem na założenie nowej koloni, jest dostanie się zarodników na kolejną padlinę. Jednak należy zaznaczyć, że w pierwszej fazie inwazji największy udział mają grzyby z gatunku mortis, pozbawione charakterystycznego koloru oraz zapachu, zatruwają padlinę i powodują, że jej spożycie kończy się śmiercią ewentualnych konkurentów w walce o pokarm. W ten sposób inni padlinożercy mogą stać się kolejnym źródłem pożywienia dla grzybów.
Z racji na swoje bakteriobójcze właściwości i zapach odstraszający większość miejscowych zwierząt, nieliczni osadnicy z pogranicza zaczęli hodować błękitną pleśń. Także korporacja Inari zainteresowała się tym endemitem. Obecnie dostępna jest na rynku maść sporządzana z błękitnej pleśni, specyfik doskonale chroniący przed miejscowymi drobnoustrojami a jego zapach odstrasza większość februusianiskich drapieżników. Jednak z jej użyciem wiąże się spore ryzyko. Maść trzeba nanosić na gołą skórę, tak aby grzyby miały dostęp do pożywienia. Przez pierwsze pół godziny trawiona jest tylko wierzchnia warstwa naskórka, jej utrata nie niesie ze sobą żadnego zagrożenia ani nie powoduje bólu. Jednak po tym czasie pleśń zaczyna wżerać się w skórę właściwą , co prowadzi do porażenia zakończeń nerwowych, ryzyka skażenia krwi, a także boli jak diabli. Korporacja zaleca usuwanie maści przed upływam pół godziny, w tym celu najlepiej użyć rozpuszczalników oraz silnych środków odkażających, woda z mydłem może nie wystarczyć.

Maciek

Fajne, wprowadza klimacik do wykorzystania nie raz podczas różnych sesji. Pomysł z hodowaniem też ciekawy. Jeżeli mógłbym coś zaproponować to zwiększyłbym czas od pół godziny do dwóch. Daje więcej możliwości i zdecydowanie bardziej zachęca do używania. Rozumiem, że pleśń działa tylko na substancje organiczne ;>