www.rpgexodus.fora.pl

Leon

Poprzedni post poświęcił głównie na opisanie najważniejszych frakcji, które mają istotny wpływ na działanie korporacji oraz obierane przez nią cele. Tym razem pochyle się nad maluczkimi i spróbuje przybliżyć wam obraz społeczeństw, jakie zamieszkuje obszar Porozumienia Panpacyficznego.
60% populacji Porozumienia Panpacyficznego posiada akcje Inari. Akcjonariusze żyją na naprawdę przyzwoitym poziomie. Mają dostęp do sprawnie działającej opieki medycznej, ich dzieci mogą uczęszczać do placówek oświaty działających pod patronatem korporacji itd. Zapytacie pewnie, dlaczego takim rzeczami zajmuje się korpo, a nie państwa zrzeszone w Porozumieniu Panpacyficznym. No cóż, po sprywatyzowaniu wszystkiego co dało się sprywatyzować, odżegnaniu się od interwencjonizmu gospodarczego itd. okazało się że tradycyjny organizm państwowy nie wiele może zrobić dla swoich obywateli. W tym czasie korporacja urosła w siłę i zaczęła dyktować warunki, początkowo ekonomiczne, jednak z czasem prezes oraz rada nadzorcza Inari zaczęli mieć realny wpływ nawet na przepisy prawne obowiązujące w poszczególnych państwach (kto bogatemu zabroni). Jak więc widzicie Inari przejęła prawa tradycyjnych organizmów państwowych, przejęła też ich obowiązki. Jednak o czyje bezpieczeństwo i wygodę powinno troszczyć się Inari, nie jest państwem w tradycyjnym rozumieniu tego słowa, nie nadaje obywatelstwa, nie działa na podstawie żadnej ustawy zasadniczej, nie ma nawet reprezentacji w gałę. Jedynym sposobem przynależności do Inari jest posiadanie jej akcji, a jedynymi ludźmi o których troszczy się korporacja są akcjonariusze. Oznacza to, że 40% osób zamieszkujących obszar Porozumienia Panpacyficznego może co najwyżej po dopingować reprezentacje piłkarską swojego kraju. Nie mają oni żadnych praw ani osłon socjalnych. Są grupą wykluczoną z ekonomicznego i społecznego życia korporacji. Jest to poważny problem społeczny, który nigdy nie znajdował się w sferze zainteresowań korporacji. Jednak jego rozmiar i obraz są różne w poszczególnych częściach Porozumienia Panpacyficznego.

Japonia – Kolebka Inari, korporacja zapuściła tu swoje korzenie naprawdę głęboko. Na tyle głęboko, że większość Japończyków widzi w Inari sukcesora swojego państwa i jego tradycji. Są oni przekonani, że fundamentami olbrzymiego sukcesu korporacji są japońskie wartości, zwłaszcza rzetelność i pracowitość będące cnotą każdego szanującego się Japończyka. Każdy szanujący się Japończyk uważa, że jego obowiązkiem jest inwestowanie swoich oszczędności w akcje korporacji, ponieważ dzięki temu buduje on świetlaną przyszłość dla następnych pokoleń oraz chroni narodowy charakter korporacji (aż trzy z największych frakcji wywodzą się z Japonii, większość jednostkowych akcjonariuszy także jest Japończykami). Japońskie społeczeństwo należy do najbogatszych w obszarze Porozumienia Panpacyficznego. Poniżej 5% Japończyków nie posiada akcji Inari. Nie oznacza to jednak, że brakuje tu ludzi o złamanych życiorysach. Cieniem na obrazie szczęśliwego społeczeństwa, kładzie się przerażająco wysoki odsetek samobójstw z powodów ekonomicznych. Niezwykle często Japończycy, których sytuacja ekonomiczna zdecydowanie się pogorszy, decydują się na odebranie sobie życia, często całymi rodzinami. Złą sławą cieszą się też Wschodzące Słońce, o którym krążą plotki jako miałby fizycznie eliminować japońską biedotę.

Ameryka Poludniowa – Kontynent wielkich kontrastów. Obok pięknych, modernistycznych osiedli wyrastających jak grzyby po deszczu, pojawia się tu jeszcze więcej faweli, w których tłoczy się miejska biedota. To właśnie Ameryka Południowa jest zamieszkana przez największą ilość wykluczonych. Jedynie 40% mieszkańców tego kontynentu posiada akcje Inari. Reszta żyje w skrajniej biedzie, często pozbawiona nawet dostępu do prądu czy bieżącej wody. Całe obszary tego kontynentu są wyłączone spod jakiejkolwiek jurysdykcji (Inari nie ma tam żadnych interesów, a państwa narodowe są za słabe by egzekwować jakiekolwiek prawa). Niewolnictwo, masowe egzekucje, wojny karteli. Wydaje się, że Ameryka Południowa zamiast zrobić krok w przód, cofnęła się o kilkaset lat. O podstawowe prawa dla wykluczonych mieszkańców Ameryki stara się zadbać Pannarodowy Ruch Ludowy. Organizuje on własne placówki medyczne, gospodarstwa rolnicze oraz zakłady produkcyjne (jakość wyrobów jest bardzo niska). Posiada nawet własne siły zbrojne, które starają się zaprowadzić porządek w ogarniętych chaosem regionach. Nie jest to jednak organizacja zrzeszająca rycerzy na białych koniach. Żołnierze ruchu często wykorzystują miejscową ludność, liczne są przypadki gwałtów czy zmuszania do pracy „dla dobra społeczeństwa”. Ruch także słynie z bezwzględnego zwalczania wszelkiej opozycji jaka wykiełkuje na kontrolowanych przez niego obszarach, oraz pobierania haraczy które przeznacza na wykup akcji Inari. Oczywiście zbrodnie te są popełniane z jednego powodu, aby wszystkim żyło się lepiej.

Australia – Najmłodszy członek Porozumienia Panpacyficznego, cieszy się największą autonomią spośród wszystkich uczestników tego paktu ,,ekonomicznego”. W kilka lat po wejściu do PP, rząd Australia zaskoczył korporację nacjonalizując wszystkie przedsiębiorstwa wydobywcze znajdujące się na kontrolowanym przez niego obszarze. Ruch ten doprowadził do poważnych napięć pomiędzy Australią i japońską częścią Inari. Kolejnym zaskoczeniem dla korporacji, była postawa Unii, która udzieliła bezwarunkowego wsparcia Australii, zarówno jako akcjonariusz jak i siła polityczna mogąca rzucić rękawice Inari. Przez pewien czas wydawało się nawet, że Australia może wyjść z PP i przyłączyć się do Unii. Rodzina Anzai postanowiła pogodzić się z bilonowymi stratami (wiele ze znacjonalizowanych przedsiębiorstw należało właśnie do niej), by uniknąć trwałego rozłamu w korporacji. Ugodowa postawa prezesa Shiro, pozwoliła zażegnać cały kryzys. Rząd Australii, postanowił że zyski ze znacjonalizowanych przedsiębiorstw będzie przeznaczał na wykup akcji Inari. Część z tych akcji stała się własnością Australijskiego konglomeratu górniczo-hutniczego, reszta została przekazana australijskim obywatelom w dzierżawę, dzięki czemu korporacja jest zobowiązana do dbania o ich potrzeby. Pakiet akcji jakimi rozporządza rząd Australijski, pozwala mu na zapewnienie bezpieczeństwa socjalnego wszystkim australijskim obywatelom (nawet przemierzający australijską pustynie aborygenie są akcjonariuszami Inari), z drugiej strony powoduje to, że niezwykle trudno jest dostać australijskie obywatelstwo.

Jak zwykle panowie czekam na wasze pytania i sugestie.

Maciek

Kolejny pokłon w stronę autora:)

Po przeczytaniu troszkę się poczułem zdezorientowany co dotyczy februsa a co dotyczy ziemi.
Jak wygląda sytuacja konkretnie na februsie? Jak wygląda podział i co się zmieniło.
Jak już pisałem wcześniej nazwa Ruch ludowy mi jakoś nie wchodzi.
Kolejne pytanie dotyczy "biedoty" Gdzie to się tłoczy na februsie i jaka jest zasadność ich istnienia. Po co Inari miało by płacić za wysłanie ich na februss, gdzie jest biznes ;> niewolnictwo??
Wiem, że może troszkę mieszam bo ten post dotyczy chyba troszkę czegoś innego ;>

Leon

Spieszę z wyjaśnieniami. Powyższy opis dotyczy jedynie Ziemi. Sytuacji na Februsie poświecę osobny wpis, w którym ustosunkuje się do twoich pytań. Na twoje zastrzeżenia dotyczące nazwy Pannarodowego Ruchu Ludowego odpowiedziałem w innym temacie. Zmieniłem też nazwę tego tematu, żeby inni użytkownicy forum nie mieli dysonansu poznawczego Wink

.

Maciek

Przyjąłem

P

Gary

Przeczytane i przyjęte do wiadomości.

Stary mógłby przeczytać całą książkę o Ziemi w tamtych czasach napisaną przez Ciebie. Potrafisz tak opisywać fakty "historyczne" że nic nie budzi większych wątpliwości.
Od dzisiaj kibicuje Australijczykom jako jedynym którzy mieli cojones postawić się korporacji.