www.rpgexodus.fora.pl

Leon

Implant Biologiczny, Bioimplant, Biowszczepy

Laboratoryjnie spreparowany organ, przeznaczony do implantacji organizmom zwierzęcym. Od tradycyjnych implantów mechanicznych, różni je konieczność pobierania pokarmu z organizmu do którego zostały wszczepione (w tym celu zazwyczaj podłącza się je do krwiobiegu pacjenta). Obecnie, dzięki niebywałemu rozwojowi transplantologi oraz inżynierii tkankowej, w powszechnym użyciu znajduje się wiele rodzajów i odmian implantów biologicznych. Przyjmuje się, że podstawowym podziałem bioimplantów, jest podział na implanty mimetyczne i implanty fantasmagoryczne.
Pierwszą grupę stanowią biowszczepy, będące dokładnym odwzorowaniem organów wewnętrznych powstałych na drodze ewolucji. Do tej rodziny implantów zaliczają się wszystkie organy zastępcze pochodzące z hodowli pozaustrojowej (doskonałym przykładem są nerka, czy serce powstałe na bazie komórek macierzystych). Ogólnie przyjętą praktyką przy preparowaniu implantów tego typu jest opieranie się o DNA właściwe dla danego biorcy. Jest to niezwykle istotne, jeżeli celem nadrzędnym jest dokładne odwzorowanie pracy i zachowania organu pierwotnego, przez organ zastępczy. Wszczepienie implantu mimetycznego, zazwyczaj stosuje się aby zastąpić stary lub uszkodzony organ, jego młodszą i w pełni funkcjonalną wersją. Stosowanie implantów mimetycznych jest ogólnie przyjętą praktyką zarówno w krajach starego świata, jak i na Februsie.
Biowszczepy z drugiej grupy w swym działaniu i wyglądzie nie muszą naśladować organów wewnętrznych powstałych na drodze ewolucji. Implanty fantasmagoryczne wszczepia się w celu zmiany zachowań i pracy operowanego organizmu. Doskonałym przykładem są Filtr Willisa, pozwalający asymilować atmosferyczne zasoby dwutlenku węgla, czy Tarcza Achillesa stosowana by chronić odsłonięte narządy. Implanty fantasmagoryczne są tworem inżynierii tkankowej, a ich kształt, zastosowanie, żywotność itd. są wynikiem założeń jakie przyjął projektujący je bioinżynier. W swym działaniu mogą przypominać organy zwierzęce
(np. Gruczoł Weinberga), jak i nie być podobnym do żadnego z tradycyjnych narządów (np. Pompka Herbona).
Z racji inwazyjnego oddziaływania na organizm biorcy, większość biowszczepów fantasmagorycznych potrzebuje specjalnych implantów korowych, kontrolujących działanie wszczepu.
Mimo wielkiej różnorodności i znacznego stopnia skomplikowania komórkowego, wśród implantów fantasmagorycznych można wyróżnić dwie podstawowe podgrupy;
Implanty dedykowane, których wszczepienie poprzedzone jest wykonaniem specjalistycznych badań medycznych, a implantowany organ zbudowany jest w oparciu o DNA biorcy.
Implanty uniwersalne, wykonane z biomasy obojętnej, której DNA nie jest tożsame z DNA biorcy. Implant taki jest traktowany jako ciało obce i przez kilka miesięcy po operacji układ immunologiczny pacjenta stara się go zwalczać. Aby zminimalizować ryzyko odrzucenia wszczepu stosuje się specjalne terapie hormonalne lub używa implantów korowych ,,pomagających” organizmowi oswoić się z nowym narządem. Alternatywą dla terapii hormonalnej jest kontrowersyjne Metoda van Sprundela, polegająca na zarażeniu pacjenta specjalnie modyfikowanymi szczepami wirusa HIV-3.

Filtr Willisa

Implant biologiczny, należący do rodziny implantów fantasmagorycznych. Filtr Willisa jest zbudowany z tkanki chrzęstnej uformowanej w tuleję o średnicy 10-12 mm i długości 10 cm, wewnątrz tulei znajdują się około trzydziestu tysięcy chrzęstnych ,,gałązek” łączących ściany Filtra Willisa. Do ,,gałązek” przymocowane są specjale pęcherzyki z nabłonka jednowarstwowego płaskiego, służące do absorpcji dwutlenku węgla z powietrza atmosferycznego oraz powstałego w wyniku spalania komórkowego. Wewnątrz ,,gałązek” ulokowane są naczynia włosowate, odbierające dwutlenek węgla z pęcherzyków. Naczynia włosowate z całego filtra zbiegają się w jednym miejscu zwanym bramką wyjścia. Bramka wyjścia jest żyłą biegnącą wzdłuż pnia filtra. Ma długość 12 cm i przy wszczepianiu Filtra Willisa należy ją połączyć z żyłą płucną prawą. Filtr Willisa posiada również bramkę wejściowa, będącą tętnicą biegnącą równolegle do bramki wyjściowej i wyposażonej we własny system naczyń włosowatych. Bramka wejściowa, służy do odżywiana komórek Filtra Willisa, ma długość 14 cm i przy wszczepianiu Filtra należy ją połączyć z tętnicą płucną prawą.
Obecność Filtra Willisa w organizmie zwierzęcym, powoduje trwały ubytek wydolności płuc, wynoszący ok 5% wydolności sprzed implantacji.
Filtr Willisa jest niezbędny do przeprowadzenia Zabiegu Langrama. Pierwszy biowszczep tego typu został zaprojektowany przez William Willis.

Zabieg Langrama

Trzyfazowy zabieg medyczny mający na celu umożliwić poddanemu mu organizmowi przeprowadzanie procesu fotosyntezy. Faza pierwsza swym przebiegiem przypomina tatuowanie, podczas którego pod skórę pacjenta wstrzykuje się specjalne barwniki organiczne zawierające związki chlorofilu i fikobiliny, pozwalająca na absorpcję promieniowania widzialnego i podczerwonego.
Drugą fazą zabiegu jest specjalna terapia hormonalna prowadząca do depigmentacji skóry. Dzięki takiemu działaniu, zwiększa się ilość światła pryzmatycznego oraz promieniowania podczerwonego docierających do światłoczułego barwnika znajdującego się pod skórą pacjenta, co prowadzi do usprawnienia procesu fotosyntezy.
Ostatnią fazą zabiegu jest operacja dróg oddechowych pacjenta w celu umieszczenia w tchawicy Filtru Willisa wykazującego duże powinowactwo do dwutlenku węgla i zupełnie przepuszczalnego dla mieszanki tlenowo-azotowej. Działanie filtra pozwala na pozyskiwanie dwutlenku węgla z atmosfery, jak i na zatrzymywanie CO2 powstałego w wyniku procesu utleniania biologicznego. Wszczepiony w tchawicę filtr należy do rodziny implantów biologicznych i jak każdy implant biologiczny musi zostać ,,podłączony” do krwiobiegu nosiciela. Jak w przypadku każdego implantu biologicznego istnieje ryzyko odrzucenie wszczepu, dlatego pacjent przez trzy miesiące po zabiegu powinien pozostawać pod obserwacją lekarzy, czas ten najlepiej jest wykorzystać na przeprowadzenie wspomagającej terapii hormonalnej zmniejszającej ryzyko odrzucenia wszczepu.
Zadziwiającym jest fakt, iż w momencie gdy organizm zaakceptuje implant, móżdżek automatycznie przestawia się na współprace z nim i zaczyna sterować organizmem tak, by ten zaczął korzystać z nowego źródła pożywienia. Zjawisko to będące przedmiotem wielu badań medycznych, do dzisiaj nie zostało do końca wyjaśnione. Niemniej, aby w ciele pacjenta zaczął zachodzić w pełni wykorzystywany proces fotosyntezy, nie trzeba wprowadzać do mózgu żadnych wszczepów usprawniających, ani implantów korowych. Zjawisko to zaobserwowano u szerokiego spektrum organizmów zwierzęcych, od szczura do człowieka.
Zabieg ten pozwala pacjentowi na uzyskiwanie aż do dziewięćdziesięciu procent energii, przy pomocy fotosyntezy. Bezpośredni wpływ na to jaką część pożywienia organizm będzie w stanie wygenerować ze światła, wody i dwutlenku węgla mają; stosunek masy do powierzchni skóry oraz aktywność fizyczna danego organizmu. W przypadku człowieka wykonującego prace ,,biurową”, fotosynteza potrafi dostarczyć około siedemdziesięciu procent dziennej dawki kalorii.
Zabieg Langrama jest szczególnie popularny u wywodzącej się z klasy średniej sekty neohipisów zamieszkujących Kalifornie oraz hiszpańską Costa Brava, którzy dzięki ograniczeniu aktywności fizycznej oraz odpowiednim warunkom klimatycznym są w stanie prowadzić niemal samożywny tryb życia.
Zabieg został opracowany przez profesora Richarda Landgrama, który widział w nim szansę na ocalenie krajów afrykańskich od klęski głodu, dziesiątkującej ludność tamtego kontynentu. Z powodu wysokich kosztów oraz dużego stopnia trudności wykonania, zabieg nie znalazł masowego zastosowania.

Tarcza Achillesa

Biowszczep z rodziny implantów fantasmagorycznych. Tarcza Achillesa jest zbudowana z mieszanki tkanek kostnej i chrzęstnej, dzięki czemu odznacza się duża twardością i za razem sporą elastycznością i podatnością na odkształcenia. Cechy te pozwalają na ochronę odsłoniętych narządów, przy zadowalającym zachowaniu swobody ruchów i mobilności organizmu, w który jest wszczepiona.
Tarczę Achillesa można umieszczać zarówno pod skórą pacjenta, jak i na jej powierzchni. W pierwszym przypadku, warstwa ochronna jest dobrze zamaskowana i uwidacznia się dopiero po uszkodzeniu skóry właściwej. Operacja wszczepiania Tarczy Achillesa pod skórę, ma wysoki stopień skomplikowania i powinna odbywać się w szpitalu lub innej placówce zapewniającej specjalistyczną opiekę medyczną.
Umieszczanie Tarczy Achillesa na skórze pacjenta jest zabiegiem dużo prostszym, jednak ma jedynie czasowe działanie. Rozwiązanie to wymaga zastosowaniu na skórze pacjenta specjalnego żelu, który zapewnia przyczepność tarczy. Obecność żelu prowadzi do rozpuszczenia naskórka, który staje się pożywieniem dla biomasy, z której wykonano tarczę. Zbyt duża dawka żelu może spowodować uszkodzenie nerwów biegnących pod skórą. Po wyczerpaniu się pożywienia (około dwóch tygodni), warstwa ochronna, zaczyna obumierać i odpadać, ze skóry pacjenta.
W przypadku wszczepienia Tarczy Achillesa pod skórę, zabieg ma charakter trwały, a bioimplant należy połączyć z układem krwionośnym pacjenta. Aby zapewnić odpowiednią reakcję organizmu, na podskórną implantacje Tarczy Achillesa, niezbędne jest zastosowania specjalnych implantów korowych.
Należy pamiętać, że nazwa Tarcza Achillesa, nie dotyczy jednego typu implantu chrzęstno-kostnego, ale całej gamy biowszczepów podzielonej specjalne moduły chroniące poszczególne części ciała (większa obecność Tarczy, przekłada się na mniejszą mobilność pacjenta). Tarcze Achillesa można implantować zarówno ludziom jak i zwierzętom.
Tarcza Achillesa została wynaleziona przez fińskiego bioinżyniera Olliego Fröséna.
Bioimplanty tego typu zostały po raz pierwszy użyte w trakcie II Wojny Zimowej.
Twardość Tarczy Achillesa wynosi 5 w skali Mohsa.

Leon

Wspominałem już wcześniej Kelskiemu, że z uwagi na elektroniczny charakter naszego podręcznika, chciałbym pewną część działu technicznego zorganizować na wzór Wikipedii. Tekst powyżej jest wstępnym szkicem tego rozwiązania. W założeniu poszczególne hasła powinny być niezależnymi plikami, a przemieszczanie się między nimi powinno odbywać się przy pomocy hiperłączy (zaznaczone na niebiesko lub zielono hasła). Przykładowo, możemy skoczyć z ogólnej charakterystyki implantów biologicznych do Filtru Willisa, a następnie opisu Zabiegu Langrama. Równie dobrze charakterystyka biowszczepów może nam posłużyć jak platforma startowa do zgłębienia historii II Wojny Zimowej (za pośrednictwem opisu Tarczy Achillesa).
Da to czytelnikowi możliwość samodzielnego wybierania ścieżki, jaką będzie podążał zgłębiając zawiłości techniki i historii, przygotowanych na potrzeby naszego RPGa.
Oczywiście pewne rzeczy, takie jak opis frakcji czy charakterystyka klimatu Februusa muszą być podane w starej dobrej formie ściany tekstu (są to informacje istotne, które każdy mistrz gry czy gracz powinni przyswoić). W opisany wcześniej sposób chciałbym przedstawić ,,ciekawostki” oraz rozwinąć niektóre wątki poruszone w innych częściach podręcznika.

Kolorem niebieski oznaczyłem hasła, którymi chciałbym się zająć osobiście. Kolor zielony przeznaczyłem na tematy, na których realizacje nie mam żadnego pomysłu i chciałbym je oddać w wasze ręce.

Kilka linków, które rzucą trochę światła na samą idę i moje inspiracje:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

kelmut

Dopiero zauważyłem ten wpis...;P

Świetne pomysły! Z hiperłączami (przynajmniej na podstawowym poziomie) nie ma problemu, możemy spokojnie zrobić mini-Wiki.

Leon

Gadzi język

Biowszczep należący do grupy implantów fantasmagorycznych. Implantacje tego wszczepu musi być poprzedzone usunięciem języka u pacjenta. W celu pełnego wykorzystania tego wszczepu pewnym modyfikacją poddaje się także gruczoły ślinowe.
Gadzi język, jest tworem mięśniowym który oprócz standardowych funkcji takich jak rozpoznawanie smaków i podawanie pokarmu pod zęby, dzięki odpowiedniej modyfikacji śliny oraz specjalistycznym gruczołom znajdującym się na powierzchni tego biowszczepu powoduje, że może być on używany jako narząd węchowy. Bioimplant tego typu pozwala na wyłapywanie odpowiednich substancji zapachowych wprost z powietrza, a zachodzące na jego powierzchni reakcje chemiczne powodują spotęgowanie bodźców, co prowadzi do ponad stukrotnej poprawy zmysłu węchu u pacjenta (węch na poziomie psów myśliwskich).
Gadzi język posiada charakterystyczne rozwidlenie na swoim końcu, pozwalające na dokładniejsze określanie źródła zapachu oraz nadające zmysłowy węchu charakter kierunkowy. Ta anatomiczna różnica, często powoduje u pacjentów wadę wymowy, którą da się częściowo skorygować przy pomocy odpowiednich ćwiczeń logopedycznych.
Bioimplant tego typu powoduje poważne zmiany w postrzeganiu świata. Zaleca się stosować go wraz z odpowiednimi implantami korowymi, pozwalającymi pacjentowi na przystosowanie się do zupełnie innego rodzaju percepcji.
Stosowanie gadziego języka jest zabronione przez prawo Unii. Istnieją przesłanki pozwalające stwierdzić, iż biowszczep ten silnie oddziałuję na Narząd Jacobsona, pośrednio wywierając duży wpływ na ludzką psychikę. Według badań Międzynarodowego Ośrodka do Spraw Modyfikacji Genetycznych, u pacjentów z implantami tego rodzaju można odnotować wzrost agresji oraz tendencję do podejmowania impulsywnych działań.
Gadzi język zmienia też zmysł smaku. Powoduje, że u pacjenta pojawia się uczucie mdłości, jeżeli w jego pożywieniu znajdują się toksyny. Reakcja jest taka sama w przypadku silnych trucizn jak i większości utrwalaczy spożywczych.

Gary

Hehehe. I see sneak people..

Leon

Moim zdaniem takie ludzko zwierzęce hybrydy są przede wszystkim ciekawe estetycznie i będą ładnie wyglądać na obrazkach. Dlatego też chciałbym całą idę bioimplantów, delikatnie popchnąć na tor, nadawania ludziom cech zwierzęcych.

Gary

W każdym społeczeństwie musi być grupa tzw. freaków. Już aktualnie ludzie wszczepiają sobie sylikonowe guzy pod skórę i rozcinają języki żeby udziwnić swój wygląd. Względem przyszłości wydaje mi się to całkiem możliwe, że dzięki biowszczepom ludzie nie tylko będą udziwniać swój wygląd ale także sposób funkcjonowania swojego organizmu. Widzę to w ten sposób, że niektóre implanty mogą budzić podobna nieufność społeczeństwa zupełnie jak cyborgizacja, np taki gadzi język, ideologia pozostaje ta sama ( sztuczne ulepszenie siebie) tylko środki się zmieniają.

Smilodon

Najlepiej założyć dział specjalny na biowszczepy obok cyborgizacji. Jak wszystko tutaj zaczniemy opisywać to będzie mało czytelne.

Oczywiście pierwsze skojarzenie Kocie oko. Właściwie trafiłem na ten post chcąc samemu opisać biowszczepy. Kocie oko nie wymaga implantów korowych jedynie kilkudniowego okresy przestawienia, kiedy mózg uczy się sterować bardziej czułym narządem wzroku. Używane chętnie przez żołnierzy, złodziei i t.p.
Równie często stosuje się implanty obojga oczu co jednego.
Ludzie którzy chcę ukryć ten implant często używają soczewek dających obraz ludzkiego oka. (Dzisiaj istnieją takie które dają oczom wygląd oczu bestii).
Wszczep stosowany rzadko, z powodu wynalezienie soczewek dających ten sam efekt wzmocnienia światła bez potrzeby przeszczepu oka.