www.rpgexodus.fora.pl

kelmut

Aranea

Wygląd

Geneza gatunku
Aranea to, podobnie jak Faraon, twór człowieka. Tym razem mamy do czynienia z projektem genetycznym naukowców Paktu - Rosjan i Chińczyków. Stworzyli oni (jeszcze na Ziemi) Araneę w tajemnicy przed innymi mocarstwami jako uniwersalne zwierzę bojowe, mające poradzić sobie i przetrwać w większości ziemskich i februusiańskich ekosystemów.

Opis gatunku

To jeden z największych pajęczaków, jakie kiedykolwiek zostały wyhodowane - w laboratoriach Paktu osiągał wymiary od 15cm (samiec) do nawet 20-25cm (samica).

Ten przerośnięty pająk w stanie naturalnym jest zdolny do żerowania w koronach drzew, na ziemi oraz na powierzchni wody. Wszystko dzięki błonom rozpiętym między odnóżami.
- W lasach pozwalają mu one szybować na niewielkie odległości między drzewami.
- Na ziemi zupełnie nie przeszkadzają w błyskawicznym poruszaniu się.
- Pozwalają Aranei poruszać się po powierzchni wody - dzięki wykorzystaniu zjawiska napięcia powierzchniowego. Pająki te potrafią nawet wybić się z powierzchni wody

Jad, który posiada to bardzo silna toksyna. Zamienia niewspomaganą, naturalną krew człowieka w gęsty, hemoglobinowy budyń (chwilę potem to samo dzieje się z resztą tkanek), zabijając człowieka w najwyżej kilka sekund.

Aranea nie plecie pajęczyn, jest pająkiem polującym w bezpośrednim starciu. Jej jad jest tak silny, że nie musi oplatać swoich ofiar kokonem. Jeszcze zanim wyjmie kolce jadowe z ofiary, może zacząć ją wysysać od środka. Białkowy koktajl, którym się posila, jest gotowy szybciej od zupek instant.

Poluje najczęściej skacząc na ofiarę, używając w tym celu silnych, długich odnóży. Przyczepia się do niej za pomocą kolczastych wyrostków na wszystkich odnóżach (jeśli ofiara jest większa) lub oplata ją za pomocą tychże odnóży w zabójczym, kłującym uścisku. Zaraz potem wysysa ofiarę jak przez słomkę.

Ciało Aranei jest bardzo delikatne, nie pokrywa go żaden rodzaj pancerza. Pozwala to pająkowi osiągać niezwykłą szybkość i zwinność. Waży mało, może więc bez problemu skakać na duże odległości i unosić się na wodzie.

Wykorzystanie bojowe
Aranea, oprócz cech związanych z majstrowaniem w DNA i ścisłą hodowlą opisanych powyżej, jest także wyposażony w chipy wszczepione bezpośrednio w rdzeń mózgu. Dodatek ten był niezbędny, by zachować bezpośrednią kontrolę nad pająkiem - w warunkach laboratoryjnych impulsy wysyłane do mózgu stawonoga czyniły go apatycznym i zupełnie nieagresywnym. Podczas testów bojowych wysyłano impulsy o przeciwnej wartości - rozjuszały one zwierzę, czyniąc go bezgranicznie agresywnym zabójcą. Możliwości kontroli emocji i chwilowych żądz pająka są niemal nieograniczone. Nie da się mu jednak wydać mu skomplikowanych rozkazów - jest na to po prostu za głupi.
Naukowcy do kontroli używali specjalnych urządzeń, które później znalazły zastosowanie w medycynie psychiatrycznej. Do ich kontroli zdolnemu hackerowi może jednak wystarczyć zwykły Komlog.

Dezercja na ośmiu nogach
Aranee były przewożone (razem z całym sprzętem potrzebnym do ich kontroli) w militarnym transportowcu, będącym częścią floty towarzyszącej stacji Doma-6. Pech chciał, że Doma-6 rozbiła się w bagiennej delcie Ranu. Zaraz obok rozbił się transportowiec, w którym trzymane były pajęczaki. Niemal cała załoga obu statków zginęła podczas katastrof lub zaraz po nich, co było między innymi udziałem Aranei. Ci, którzy zdołali ujść z życiem i uciec z bagien do ludzkich osad, opowiedzieli reszcie o oddziałach pajęczaków, które po awaryjnym wybudzeniu z kriogenicznego snu wydostały się ze swoich klatek. Nadajniki kontrolujące - bardzo delikatny sprzęt - zostały podczas katastrofy zniszczone lub uszkodzone, bowiem niektóre z Aranei zaraz po wyjściu z klatek wpadły w zabójczy szał, zabijając wszystko w zasięgu wzroku. Dodatkowo uszkodzone zostały reaktory atomowe stacji Doma-6 i transportowca, co wystawiło ośmionogie bestie na promieniowanie - dziś ich populacja jest w dużym stopniu zmutowana. Pająki, które wyszły ze statku rozeszły się po bagnach, doskonale wpasowując się w ekosystem podmokłych, bagiennych puszczy. Znalazły też sobie doskonałe gniazdo i źródło pożywienia - Domę-6. Broniące stacji automatyczne systemy bojowe nie strzelają do pająków - ich chipy wysyłają przyjazny sygnał, który zakazuje strzelać (w podobne chipy wyposażeni są mieszkańcy stacji Paktu). Wszystko inne, co wejdzie do statku, zostaje natychmastowo zlikwidowanie. Gdy Aranee weszły do Domy-6, byli w niej jeszcze ci, którzy przeżyli katastrofę. Po ich wyjściu stacja świeciła pustką - pozostali nieliczni. Dziś, dzięki osiedleniu się w Domie-6 pająki nie muszą martwić się polowaniem - zawsze mają podane do stołu, bo wszystko, co wejdzie, zostaje albo zabite przez automatyczne systemy, ale pada ofiarą pająków.
Uszkodzone nadajniki kontrolujące wysyłają różne sygnały, bardzo losowo. Aranee opuszczają gniazdo, gdy wyślą sygnał do agresji. Gdy dostaną sygnał do pasywności, wracają do gniazda i tam żerują na tym, co zabiją systemy obronne. Robią to pojedynczo (niektóre pająki miały swoje osobiste nadajniki i "treserów"), małymi stadami (każdy "oddział bojowy" miał swój zbiorczy nadajnik) lub wszystkie, wielką hordą (istnieje jeden meta-nadajnik, za pomocą którego można kontrolować wszystkie Aranee).

Teoria Spider-Mana Wink

Niektórzy nie wierzą, że pająki działają kierowane przez losowe sygnały wysyłane przez uszkodzone nadajniki. Jeśli nadajniki zostały uszkodzone lub zniszczone, nie powinny wysyłać żadnych sygnałów – to raczej bardziej prawdopodobne zachowanie. Według pewnych ludzi, w tym nielicznych weteranów, którzy odwiedzali Domę-6 już po jej katastrofie, krąży tzw. Teoria Rozbitka. Mówi ona, że może i niektóre nadajniki zostały zniszczone lub uszkodzone, ale ktoś, kto przeżył (w Domie-6 lub transporterze) sprawuje jeszcze nad nimi pieczę i prawdopodobnie naprawia je, a następnie wydaje sygnały pająkom, z których uczynił swoją prywatną armię. Ten ktoś to prawdopodobnie jeden z naukowców, którzy wcześniej pracowali nad hodowlą zabójczych stawonogów. Popularnie nazywany jest Rozbitkiem, Szaleńcem lub Spider-Manem.

Mutacje
Bagienny ekosystem oraz promieniowanie reaktorów powoduje mnóstwo mutacji. Wśród najczęstszych są:
- Wzrost rozmiaru (wspomagane jeszcze przez bogatą w tlen atmosferę) do nawet 1m
- Zanik lub dalsze rozwinięcie błon między odnóżami (często zależne od terenów, na jakich najchętniej żeruje pająk po otrzymaniu sygnału do agresji)
- Dodatkowe kończyny
Spotykane są także pojedyncze, bardziej „oryginalne” mutacje. Spośród ciekawszych, domniemanych mutacji: dwugłowa Aranea, pająk plujący jadem, pająk fluoryzujący w ciemności, pająk strzelający pajęczyną (normalnie Aranee nie używają pajęczyn).

Gary

Jaaakie słodziaki!!!! Bardzo mi się podoba taka wizja na zastosowanie tego stworzenia.

Napisałeś, że Aranee są nieopancerzone. Czyli jak zdążę wygarnąć jej ze strzelby plazmowej i trafie to jest szansa że nie zmieni mnie w budyń?

Z opisu wynika że to doskonali predatorzy, kolejne zagrożenie w dorzeczu Ranu. podoba mi się taka wizja w terenie który bardzo ułatwia im polowanie nie mówiąc już o automatycznej obronie Domy 6

Ogólnie widzę to tak. Dość łatwo usunąć Anaree z dużej odległości i cięzkiego kalibru. Trudno trafić ją granatem.

W miejscach ograniczających widoczność np las sekwoi wodnych - lepiej zainwestować w dobry pancerz, który uchroni nas od zabójczego jadu oraz jakąś konkretną broń typu shot-gun.

kelmut

Wszystko się zgadza, Gary, dobrze uzupełniłeś pomysł Smile

. Aranee to jednostrzałowce. ale też doskonali drapieżnicy i nie tak łatwo je zabić. Polują z zaskoczenia i są uosobieniem szybkości i przebiegłości. Nad pancerzem bym się jeszcze zastanowił, bo co, jeśli uda się go przebić? To w końcu prawie metrowe, wielkie bydlaki z dużymi i mocnymi kłami jadowymi, a nie pająki kosarze;).

Gary

W poradzie z pancerzem kierowałem się raczej ochroną przed zabójczym jadem, który jak wynika z opisu ma skutki praktycznie smiertelne dla nie wspomaganaego człowieka.
Dobry wojskowy pancerz mógłby uchronić posiadacza przed pierwszym atakiem z zaskoczenia i dac szanse na wyszarpanie się ze śmiertelnego uścisku, bądź dać szanse towarzyszom na zestrzelenie pająka z pleców ofiary.

Jeśli jakiś kozak występowałby solo no to sorry ale marne szanse na wyjście cało z opresji. Aranee wydaja się wystarczająco silne aby w końcu przebić się kłami jadowymi przez ochronę.

Leon

Dobry pomysł. Doma 6 zyskuje dzięki temu ciekawy klimat. W ogóle obie Domy to strzał w dziesiątkę.

Maciek

no no

obszerny opis Smile

Bardzo fajnie Very Happy

Smilodon · Wysłany: Pon 18:05, 18 Mar 2013 Temat postu:

A jak z rozmnażaniem tych pająków? Do nowego pokolenie (jeśli się rozmnażają) baza będzie strzelać. A jeśli nie to jak z ich długowiecznością? I w końcu jednak muszą czasami umierać zabite przez lokalne stwory.